Vernon & Petunia Dursley

          


      Harry's aunt and uncle met at work. Petunia Evans, forever embittered by the fact that her 
parents seemed to value her witch sister more than they valued her, left Cokeworth forever to pursue a typing course in London. This led to an office job, where she met the extremely unmagical, opinionated and materialistic Vernon Dursley. Large and neckless, this junior executive seemed a model of manliness to young Petunia. He not only returned her romantic interest, but was deliciously normal. He had a perfectly correct car, and wanted to do completely ordinary things, and by the time he had taken her on a series of dull dates, during which he talked mainly about himself and his predictable ideas on the world, Petunia was dreaming of the moment when he would place a ring on her finger.

          When, in due course, Vernon Dursley proposed marriage, very correctly, on one knee in his mother's sitting room, Petunia accepted at once. The one fly in her delicious ointment was the fear of what her new fiancé would make of her sister, who was now in her final year at Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Vernon was apt to despise even people who wore brown shoes with black suits; what he would make of a young woman who spent most of her time wearing long robes and casting spells, Petunia could hardly bear to think.

          She confessed the truth during a tear-stained date, in Vernon's dark car as they sat overlooking the chip shop where Vernon had just bought them a post-cinema snack. Vernon, as Petunia had expected, was deeply shocked; however, he told Petunia solemnly that he would never hold it against her that she had a freak for a sister, and Petunia threw herself upon him in such violent gratitude that he dropped his battered sausage.

         The first meeting between Lily, her boyfriend James Potter, and the engaged couple, went badly, and the relationship nose-dived from there. James was amused by Vernon, and made the mistake of showing it. Vernon tried to patronise James, asking what car he drove. James described his racing broom. Vernon supposed out loud that wizards had to live on unemployment benefit. James explained about Gringotts, and the fortune his parents had saved there, in solid gold. Vernon could not tell whether he was being made fun of or not, and grew angry. The evening ended with Vernon and Petunia storming out of the restaurant, while Lily burst into tears and James (a little ashamed of himself) promised to make things up with Vernon at the earliest opportunity.

        This never happened. Petunia did not want Lily as a bridesmaid, because she was tired of being overshadowed; Lily was hurt. Vernon refused to speak to James at the reception, but described him, within James' earshot, as 'some kind of amateur magician'. Once married, Petunia grew ever more like Vernon. She loved their neat square house at number four, Privet Drive. She was secure, now, from objects that behaved strangely, from teapots that suddenly piped tunes as she passed, or long conversations about things she did not understand, with names like 'Quidditch' and 'Transfiguration'. She and Vernon chose not to attend Lily and James' wedding. The very last piece of correspondence she received from Lily and James was the announcement of Harry's birth, and after one contemptuous look, Petunia threw it in the bin.

        Even though Petunia was raised alongside a witch, she is remarkably ignorant about magic. She and Vernon share a confused idea that they will somehow be able to squash the magic out of Harry, and in an attempt to throw off the letters that arrive from Hogwarts on Harry's eleventh birthday, she and Vernon fall back on the old superstition that witches cannot cross water. As she had frequently seen Lily jump streams and run across stepping stones in their childhood, she ought not to have been surprised when Hagrid had no difficulty making his way over the stormy sea to the hut on the rock.


J.K. Rowling's thoughts : 


          Vernon and Petunia were so-called from their creation, and never went through a number of trial names, as so many other characters did. ‘Vernon’ is simply a name I never much cared for. ‘Petunia’ is the name that I always gave unpleasant female characters in games of make believe I played with my sister, Di, when we were very young. Where I got it, I was never sure, until recently a friend of mine played me a series of public information films that were shown on television when we were young (he collects such things and puts them on his laptop to enjoy at leisure). One of them was an animation in which a married couple sat on a cliff enjoying a picnic and watching a man drowning in the sea below (the thrust of the film was, don’t wave back - call the lifeguard). The husband called his wife Petunia, and I suddenly wondered whether that wasn’t where I had got this most unlikely name, because I have never met anybody called Petunia, or, to my knowledge, read about them. The subconscious is a very odd thing. The cartoon Petunia was a fat, cheery character, so all I seem to have taken is her name.

          The surname ‘Dursley’ was taken from the eponymous town in Gloucestershire, which is not very far from where I was born. I have never visited Dursley, and I expect that it is full of charming people. It was the sound of the word that appealed, rather than any association with the place.


          Harry’nin amcası ile teyzesi işyerinde tanıştı. Ailesinin cadı olan kız kardeşine kendisinden daha çok değer verdiğini düşünerek ezelden beri kin tutan Petunia, Londra’daki bir daktilo kursuna katılmak için Cokeworth’ü sonsuza dek terk etti. Kursun sonunda bir ofis işine girdi. Burada da fevkalade sihirsiz, sabit fikirli ve maddiyatçı Vernon Dursley ile tanıştı. Bu iriyarı ve boyunsuz müdür yardımcısı, genç Petunia’ya gerçek bir erkek modeli olarak görünmüştü. Vernon, Petunia’nın romantik duygularına karşılık vermenin yanı sıra, çok hoş bir şekilde normaldi de. Kusursuz bir arabası vardı ve tamamen olağan şeyler yapmak istiyordu. Vernon’ın çoğunlukla kendinden ve dünya hakkındaki şaşırtıcı olmayan görüşlerinden bahsettiği bir dizi sıkıcı buluşmanın ardından, Petunia parmağına yüzük takılacağı günü hayal etmeye başlamıştı bile.

          Zamanı gelip de Vernon Dursley, son derece uygun bir biçimde, annesinin evinin salonunda, tek dizinin üzerine çökerek evlenme teklif ettiğinde, Petunia hemen kabul etti. Bu mutlu günlerindeki tek korkusu, nişanlısının Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’nda son yılını okuyan kız kardeşine vereceği tepkiydi. Vernon siyah takım elbise altına kahverengi ayakkabı giyen insanları bile aşağılamaya meyilliydi; vaktinin çoğunu pelerin giyip büyü yaparak geçiren genç bir kadın hakkında ne derdi, Petunia düşünmek bile istemiyordu.

         Petunia, gerçeği gözyaşlarıyla, Vernon’ın sinema sonrası bir şeyler atıştırmak için durduğu büfenin önünde, karanlık arabanın içinde açıkladı. Beklediği üzere, Vernon şoke olmuştu, fakat gene de, ciddi bir ifadeyle, kız kardeşinin bir ucube olmasından Petunia’yı asla sorumlu tutamayacağını söyledi. Petunia şiddetli bir minnet duygusuyla Vernon’ı öyle bir kucakladı ki, Vernon’ın sosisli böreği yere düştü.

          Lily ve erkek arkadaşı James Potter’ın nişanlı çift ile ilk buluşması çok kötü geçti. Bundan sonra da ilişkileri hep baş aşağı gitti. James, Vernon’ı komik buldu ve bunu belli etme gafletinde bulundu. Vernon, James’e büyüklük taslamaya çalışarak ne tür araba kullandığını sordu. James ona yarış süpürgesini anlattı. Vernon, yüksek sesli olarak, büyücülerin herhalde işsizlik ödeneği ile geçinmek zorunda olduğunu düşündü. James ona Gringotts’u, ailesinin orada biriktirdiği saf altından serveti anlattı. Vernon ise James’in kendisiyle dalga geçip geçmediğini anlamadı ve sinirlendi. Gece, Vernon ve Petunia’nın öfkeyle restoranı terk etmesiyle son buldu. Lily gözyaşlarına boğuldu ve (kendinden bir parça utanan) James, ilk fırsatta Vernon ile arayı düzelteceği konusunda söz verdi.

          Bu asla olmadı. Petunia Lily’yi nedime olarak istemedi, çünkü onun gölgesinde kalmaktan bıkmıştı. Lily buna gücendi. Düğün davetinde de Vernon,James ile konuşmayı kabul etmedi fakat onun duyabileceği bir mesafeden onu “amatör bir hokkabaz” olarak tanımladı. Petunia, evlendikten sonra Vernon’a daha da çok benzemeye başladı. Privet Drive, dört numaradaki düzgün, dört köşeli evini çok sevdi. Artık tuhaf davranan cisimlerden, yanından geçerken şarkı tüttüren çaydanlıklardan, veya “Quidditch” ve “Biçim Değiştirme” gibi anlamadığı şeyler hakkındaki uzun sohbetlerden uzakta ve güvendeydi. Vernon ile beraber Lily ve James’in düğününe katılmamayı tercih ettiler. Lily ve James’ten aldığı son haber Harry’nin doğumunu haber veren mektuptu. Petunia mektubu, aşağılayıcı bir ifadeyle bir kere okuduktan sonra çöpe attı.

          Bir cadıyla beraber büyümüş olmasına rağmen, Petunia sihir konusunda son derece cahildi. O ve Vernon, Harry’nin içindeki sihri eze eze söküp atabileceklerine dair sakat bir inanca sahiptiler. Harry’nin on birinci doğum gününde Hogwarts’tan gelen mektuplardan kaçmaya çalışırken, akıllarına cadıların sudan korktuğuna dair eski batıl inanç gelmişti. Oysa çocukken Lily’yi defalarca derelerin üzerinden sıçrarken ve ıslak taşların üstünde koşarken izleyen Petunia’nın, Hagrid fırtınalı denizi geçip kayalıklardaki kulübeye ulaştığında şaşırmaması gerekiyordu.


J. K. Rowling’in düşünceleri

          Vernon ve Petunia, yaratıldıkları ilk andan itibaren bu isimlere sahiptiler ve başka pek çok karakterde olduğu gibi, üzerlerinde farklı farklı isimler denenmedi. “Vernon”, sadece hoşuma gitmeyen bir isimdi. “Petunia” ise çocukluğumdan beri kız kardeşim Di ile oynadığım uydurma oyunlarda her zaman nahoş kadın karakterlere verdiğim isimdi. Bu ismi nereden bulduğum konusunda hiçbir fikrim yoktu, ta ki yakın zamanda bir arkadaşım biz küçükken televizyonda gösterilen kısa halk eğitim filmlerini gösterene kadar (arkadaşım böyle şeyleri biriktirir ve boş vakitlerinde izlemek için dizüstü bilgisayarına koyar).Bu filmlerden birinde, bir yamacın tepesinde oturup keyifle piknik yapan ve aşağıdaki denizde boğulan adamı izleyen evli bir çift vardı (filmin anadüşüncesi: el sallamayın – cankurtaranı arayın). Adam karısına Petunia diye sesleniyordu. Acaba bu alışılmadık ismi buradan mı buldum diye düşündüm, çünkü hayatımda Petunia adında kimseyi tanımadım veya hatırladığım kadarıyla okumadım da. Bilinçaltı çok tuhaf bir şey. Filmdeki Petunia şişman ve neşeli bir karakterdi, yani sadece adını almışım gibi görünüyor.

          “Dursley” soyadı ise doğduğum yere uzak olmayan Gloucestershire’daki aynı adlı kasabadan geliyor. Dursley’ye hiç gitmedim ve çok hoş insanlarla dolu olduğuna eminim. İlgimi çeken şey bu kasabanın yaptığı çağrışım değil, sadece kelimenin söyleniş biçimiydi.
 




[Chapter 2]